De ferro os pés.
As mans son un nespreiro
esperando o que non ven.
Ráscome as feridas,
arranco a carapola.
Deixo a iaga o sol,
e pica, pica, pica.
De incertidume e a viaxe.
De xenio a miña vida.
De forza este presente.
De pedras o camiño.
De medo o futuro.
De tensión o destino.
De forza o presente.
sigo, sigo sigo,.

So palabras solo teño.
Pensamento algún tamén
Armadura e corpo espido
Dentro de outro avito,
E bebo viño e fumo,
consumo o meu espazo
estou triste e observo.